انا من زرعت بستان

انا من زرعت بستان

بقلم الشاعر:طارق جلال الحسينى
وزرعت فيه الورود فدان
فضلت ترقص عليه
زى غصن اللبان
ولما لقتنى
غرقت في نهر الحنان
تركت البستان
واشعلت بقلبي النيران
فرحت بجمال الألوان
وروعة لون الدخان
وراح قلبي فى خبر كان
وبكت على روحها زمان
بعد ماكانت ملكه
رمت روحها فى بركان
ورجعت ليه تانى
بتقول الزمن بكانى
نفسى أرجع لمكانى
اللى سبته عندك زمان
الكبر زمان خدنى
وفى دنيا توهنى
وخلانى فى حالة جنان
نسيت حبك اللى كان
حته منى
نفسى أرجع تانى
وأعيش جنبك ولو ثوانى
وأرجع أطير فى بستانى
وتكون ليه أنت الساقى
وتحمينى من حسادى
سمعتها وعنيا بتبكى
على ماضى راجعلى
بعد العمر مانسانى
لقتنى بقول ليها
الورد بقى شوك
والعيون خلاص كرهوك
بعد ماحبوك
وهما عاملين يترجوك
وآخر كلمه سمعتها منك
بجد انا مش سمعاك
ولافكرت فى يوم أكون معاك
فوق من الأوهام
وعيش فى الواقع
وبلاش أحلام
الحب مش كلام
وعطف وهيام
الحب من غير مال
كلام كله فى الخيال
ولايغير شيء من المحال

انا من زرعت بستان